جزیره هلند، که زمانی جامعه ای پر رونق از ماهیگیران و کشاورزان در خلیج چساپیک مریلند بود، در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بیش از 70 خانه، یک کلیسا، یک مدرسه و سایر امکانات را در خود جای داده بود. با گذشت زمان، به دلیل فرسایش شدید خط ساحلی و بالا آمدن سطح دریاها، جزیره تقریبا به طور کامل ناپدید شد. آخرین سازه باقیمانده، یک خانه چوبی ویکتوریا، در سال 2010 فرو ریخت و توجه قابل توجهی را به مسائل فرسایش ساحلی، افزایش سطح دریا و آسیب پذیری جوامع ساحلی جلب کرد.
ویژگی های معماری و سازه ای
نوع و سبک ساختمان های جزیره ای
- خانه های جزیره از سبک معماری ویکتوریایی و کلبه های ماهیگیری سنتی پیروی می کنند.
- استفاده گسترده از چوب (اغلب سرو و بلوط) به دلیل سبکی و مقاومت نسبی آن در برابر رطوبت و آب شور.
- پایه های چوبی و پایه های کم عمق که برای خاک نرم و شنی جزیره طراحی شده اند.
- سقف های شیب دار با زونا چوبی که مقاومت مناسبی در برابر بارندگی دارند.
چالش های ساختاری ناشی از محیط طبیعی جزیره
فرسایش خاک و پی های نامناسب
- جزیره هلند در درجه اول از خاک های شنی و رسوبات نرم تشکیل شده بود که آن را در برابر فرسایش ناشی از جریان های آب و طوفان های ساحلی بسیار مستعد می کند.
- با کاهش سطح زمین و فرسایش خاک زیرین، ساختمان ها پایداری خود را از دست دادند.
تأثیر بالا آمدن سطح آب دریاها
- سطح دریا به طور مداوم افزایش می یابد که منجر به سیل مکرر بسیاری از سازه ها در اواخر قرن بیستم می شود.
- نبود دیوارهای دریایی یا موانع مهندسی برای جلوگیری از نفوذ آب باعث تخریب تدریجی خانه ها شد.
آسیب پذیری در برابر طوفان ها و بادهای شدید
- بادهای شدید و طوفان های اقیانوسی رایج در منطقه خلیج چساپیک به تدریج سازه های چوبی را تضعیف کرد و به سقف ها و دیوارها آسیب رساند.
عدم وجود اقدامات مهندسی برای تثبیت زمین
- برخلاف سایر مناطقی که از موج شکن و سیستم های تثبیت خاک استفاده می کنند، جزیره هلند هیچ اقدام مهندسی قابل توجهی برای جلوگیری از فرسایش نداشت.
فروپاشی نهایی آخرین ساختمان جزیره
- در سال 2010 ، آخرین خانه باقی مانده (یک خانه چوبی ویکتوریایی اواخر قرن نوزدهم) به دلیل ترکیبی از فرسایش ساحلی ، کاهش سطح زمین و طوفان های شدید فرو ریخت.
- تلاش برای حفظ و تقویت خانه با استفاده از کیسه های شن و موانع مصنوعی به دلیل سرعت سریع فرسایش ناموفق بود.
راه حل های مهندسی برای جلوگیری از تخریب مشابه در جزایر دیگر
✅ ایجاد موج شکن و سیستم های کنترل فرسایش برای کاهش اثرات امواج در خط ساحلی.
✅ افزایش ارتفاع فونداسیون ساختمان با استفاده از ستون های بتنی یا فلزی برای مقابله با افزایش سطح دریا.
✅ از سازه های مقاوم در برابر رطوبت و آب شور مانند بتن ضد آب، چوب های اصلاح شده و فلزات مقاوم در برابر خوردگی استفاده کنید.
✅ مدیریت توسعه پایدار شهری برای کاهش آسیب پذیری جوامع ساحلی در برابر تغییرات اقلیمی.
جزیره هلند نمونه ای از فروپاشی جوامع ساحلی در مواجهه با تغییرات آب و هوایی و فرسایش خاک است. ساختمان های چوبی به سبک ویکتوریایی آن مقاومت کمی در برابر رطوبت، باد و افزایش سطح دریا داشتند. فقدان اقدامات مهندسی برای تثبیت خط ساحلی و مدیریت آب ورودی منجر به تخریب جزیره شد. درس های مهندسی از این رویداد را می توان برای محافظت از جزایر دیگر در برابر تهدیدات آب و هوایی به کار برد.
