هوتووان، یک دهکده ماهیگیری تاریخی در جزیره شنگشان در مجمع الجزایر شنگسی در دریای چین شرقی، نمونه ای نادر از تلاقی طبیعت و معماری انسان است. این روستا که در دهه 1980 با بیش از 3000 نفر جمعیت خود را تجربه کرد، به تدریج در دهه 1990 به دلیل دسترسی دشوار، کاهش منابع معیشتی و مهاجرت به شهرها متروکه شد. امروزه، به عنوان گواهی بر قدرت طبیعت در بازپس گیری سازه های ساخته شده توسط انسان، گردشگران و عکاسان از سراسر جهان را به خود جذب می کند.
هوتوان به عنوان یک سکونتگاه تاریخی
هوتووان یک دهکده ماهیگیری شلوغ در جزیره شنگشان، بخشی از مجمع الجزایر شنگسی در دریای چین شرقی بود. این روستا در دهه 1980 با بیش از 3,000 نفر جمعیت به اوج جمعیت خود رسید. با این حال، به دلیل شرایط سخت دسترسی، کاهش منابع معیشتی و مهاجرت ساکنان به مناطق شهری، به تدریج در دهه 1990 متروکه شد.
تحولات کلیدی معماری در دهکده
- در ابتدا خانه ها با مصالح محلی مانند سنگ، چوب و آجر ساخته می شدند تا در برابر رطوبت و بادهای شدید مقاومت کنند.
- سقف ها برای جلوگیری از تجمع آب باران شیب دار بودند.
- با گذشت زمان برخی از ساختمان ها با مصالح مدرن مانند بتن مسلح مقاوم شدند اما به دلیل متروکه شدن روستا این روند ناقص بود.
- امروزه پوشش گیاهی ضخیم ظاهری سبز و طبیعی به این منطقه بخشیده و به یکی از ویژگی های متمایز آن تب
دیل شده است.
اهمیت فرهنگی و گردشگری
** امروزه هوتوان یکی از نمونه های نادر همزیستی طبیعت و معماری محسوب می شود و به یک مقصد گردشگری محبوب در چین تبدیل شده است.
دلایل اهمیت فرهنگی و گردشگری
1. **نمونه ای از یک سکونتگاه متروکه که توسط طبیعت بازپس گرفته شده است**
- این روستا دگرگونی طبیعی و بازگشت زمین به حالت اولیه خود را نشان می دهد که جذابیت بصری منحصر به فردی دارد.
- این یک تجربه منحصر به فرد برای گردشگرانی که به دنبال مقاصد غیرمعمول و متفاوت هستند ارائه می دهد.
2. **میراث تاریخی و زندگی ماهیگیران سنتی**
- خانه های باقیمانده زندگی سنتی و معیشت ماهیگیران در قرن بیستم را به نمایش می گذارد.
- این روستا می تواند به عنوان یک موزه زنده از سبک زندگی گذشته عمل کند.
3. **مقصدی برای عکاسی و مستندسازی**
- تصاویری از خانه های پوشیده از گیاهان و طبیعت حاکم بر معماری، هوتوان را به مکانی محبوب برای عکاسان و مستندسازان تبدیل کرده است.
4. **جذب گردشگران داخلی و بین المللی**
- دولت چین در حال کار بر روی توسعه زیرساخت های گردشگری در این زمینه است.
- مسیرهای بازدید و سکوهای دیدنی برای راحتی گردشگران ساخته شده است.
**هوتووان، روستایی متروکه در جزیره شنگشان، بخشی از مجمع الجزایر شنگسی در شرق چین، نمونه ای استثنایی از همزیستی طبیعت و معماری انسان است.
شرایط اقلیمی و تأثیر آن بر سازه ها
جزیره شنگشان، واقع در دریای چین شرقی، تحت تأثیر آب و هوای موسمی نیمه گرمسیری قرار دارد. این آب و هوا به طور مستقیم بر ساختارهای روستای هوتوان تأثیر می گذارد:
رطوبت بالا و رشد سریع گیاه
- رطوبت متوسط بالای 75 درصد در طول سال باعث رشد سریع گیاهان و جلبک ها در ساختمان ها می شود.
- نفوذ ریشه های گیاه به دیوارهای سنگی و بتنی باعث ایجاد ترک و ناپایداری سازه ای شده است.
بارندگی شدید و فرسایش دیواره ها
- بارندگی زیاد سالانه (بیش از 1000 میلی متر) و عدم وجود سیستم های زهکشی مناسب باعث فرسایش ملات و کاهش مقاومت دیوارهای سنگی و آجری شده است.
- هنگامی که دیوارهای محکم به دلیل نفوذ آب و چرخه های انجماد و ذوب ضعیف شده اند.
قرار گرفتن در معرض بادهای شدید و طوفان های دریایی
- این منطقه در معرض طوفان های موسمی و بادهای شدید قرار دارد که می تواند سازه های نیمه ویران و سقف های باقی مانده را از بین ببرد.
- فشار ناشی از باد و نمک دریا باعث فرسایش و تخریب جزئی جزئیات ساختاری شده است.
تحلیل مصالح و وضعیت سازه ای ساختمان ها
خانه ها در هوتوان در درجه اول با استفاده از مصالح محلی مانند سنگ، آجر و چوب ساخته شده اند. اگرچه این ترکیب برای آب و هوای منطقه مناسب بود، اما در شرایط رها شدن با مشکلات جدی مواجه شده است:
آسیب به دیوارهای سنگی و آجری
- ملات به کار رفته در این دیوارها به دلیل رطوبت و بارندگی به تدریج فرسایش یافته است.
- بسیاری از دیوارها تحت فشارهای محیطی به طور جزئی یا کامل فرو ریخته اند.
- برخی از ساختمانها پایدار باقی میمانند اما احتمالا بدون دخالت مهندسی فرو میریزند.
فروریختن سقف های چوبی و کف داخلی
- چوب مورد استفاده در سقف ها و کف ها به دلیل رطوبت بالا پوسیده و خراب شده است.
- در برخی از ساختمان ها، فروریختن سقف باعث افزایش آسیب دیوار شده است.
تأثیر پوشش گیاهی بر سازه ها
- ریشه گیاهان و درختان کوهنوردی به دیواره ها نفوذ کرده اند و با گذشت زمان باعث افزایش ترک خوردگی و فروپاشی جزئی می شوند.
- برخی از ساختارها با طبیعت متعادل به نظر می رسند، اما در واقع تحت فشار شدید رشد گیاه قرار دارند و در معرض خطر سقوط هستند.
چالش های مهندسی در مرمت و نگهداری
هوتوان اکنون به یک مقصد گردشگری معروف تبدیل شده است، اما حفظ و مدیریت بقایای آن نیاز به ملاحظات مهندسی خاصی دارد:
ایمن سازی مسیرها و ساختمان های نیمه ویران شده
- برخی از مسیرهای پیاده روی برای جلوگیری از قرار گرفتن گردشگران در معرض سقوط دیوارها نیاز به تقویت و موانع ایمنی دارند.
- ساختمان هایی که در معرض خطر فروریختن هستند باید تقویت شوند یا تخریب شوند تا از سقوط ناگهانی جلوگیری شود.
کنترل رشد گیاه به منظور جلوگیری از فروپاشی کامل سازه
- از روش هایی مانند کنترل رشد گیاه با موانع ریشه ای یا استفاده از پوشش های محافظ بر روی دیوارها می توان برای کاهش آسیب گیاه استفاده کرد.
- با این حال، زیبایی های طبیعی منطقه که یکی از جاذبه های گردشگری است، نباید به طور کامل از بین برود.
مقاوم سازی و مرمت دیوارهای تاریخی
- تکنیک هایی مانند تزریق ملات تقویت کننده، استفاده از مش تقویت کننده و ترکیب مصالح جدید با سنگ های قدیمی می تواند از فروریزش کامل سازه جلوگیری کند.
مدیریت زهکشی و آب برای کاهش فرسایش
- طراحی و اجرای سیستم های زهکشی پنهان برای هدایت آب باران از ساختمان ها می تواند کمک شایانی به حفظ سازه های باقی مانده کند.
راه حل های پیشنهادی برای ایجاد تعادل بین طبیعت و مهندسی
مداخله حداقلی در تغییرات ساختاری
- هوتوان جذابیت خاص خود را مدیون "رها شدن و احیای طبیعت" است.
- بنابراین، مداخلات مهندسی باید حداقل باشد تا هویت بصری منطقه حفظ شود.
بهبود مسیرهای گردشگری و اطمینان از ایمنی بازدیدکنندگان
- احداث سکوهای چوبی و پل های معلق به منظور تسهیل تردد گردشگران و جلوگیری از آسیب به ساختمان های قدیمی.
- ایجاد سیستم هشدار و پایش برای شناسایی ساختمان های در معرض خطر فروریختن.
ترکیب معماری پایدار با مرمت هوشمند
- برخی از ساختمان ها را می توان با استفاده از روش های معماری پایدار به اقامتگاه یا نمایشگاه فرهنگی تبدیل کرد.
- استفاده از مصالح بومی و فناوری های نوین مانند اسکلت های سبک و سازه های مسلح کننده شفاف می تواند هویت تاریخی منطقه را حفظ کند.
هوتوان نمونه ای نادر از تلفیق طبیعت با معماری متروکه است، اما چالش های مهندسی مانند رطوبت بالا، فرسایش ساختاری، نفوذ گیاهان و تهدیدات اقلیمی منجر به زوال تدریجی آن شده است. اقدامات حفاظتی باید هم پایداری سازه ها و هم حفظ شخصیت طبیعی و رها شده آنها را تضمین کند. استفاده از روش هایی مانند حداقل مرمت، کنترل رشد گیاه، تقویت مسیرهای گردشگری و طراحی سیستم های زهکشی مناسب می تواند از فروریزش بیشتر جلوگیری کرده و تجربه ایمن تری را برای بازدیدکنندگان فراهم کند.
منابع برای مطالعه بیشتر:
- ویکیپدیا - هوتووان
- نشنال جئوگرافیک - دهکده فراموش شده
- ArchDaily - چالش های مهندسی در روستاهای متروکه
